Michiel Brandes componeert muziek op verzoek van mensen die een moeilijke periode in hun leven doormaken. Hij vangt de trillingen op uit de verhalen en die vormen het leitmotif van de compositie. Eenzaamheid is de bron waar veel componisten uit putten. In zijn inspiratieplek Muziek voor Eenzaamheid brengt hij verhalen en muziekstukken van beroemde en minder beroemde componisten over eenzaamheid samen.
Hoe het begon
Muziek is van jongs af aan de grote liefde van Michiel Brandes (1955). Van een sigarenkistje en elastiekjes maakt hij zijn eerste gitaar. Later speelt hij als gitarist in succesvolle bands en trekt hij langs de internationale podia. Maar zijn carrière als industrial designer vraagt steeds meer tijd en aandacht. De muziek raakt naar de achtergrond en op den duur breekt dit hem op. Hij krijgt een forse burn out en trekt zich zes weken terug in een klooster. Daar komt hij tot de conclusie dat hij zijn hart moet volgen. Hij verlaat definitief zijn ontwerpbureau. ‘Zo ben ik weer teruggekeerd naar de muziek’, zegt Brandes. Hij gaat componeren.
Het eerste project
Zijn eerste compositie komt min of meer toevallig tot stand. Brandes componeert intuïtief een 11 minuten-durend stuk dat zijn contemplatieve stemming in het klooster reflecteert. Als dank voor zijn verblijf daar en voor de inzichten die hij er mocht opdoen. Daarna componeert hij een stuk voor zijn buurman die weldra aan longkanker zou overlijden. Het is net op tijd klaar. De buurman kan er nog een paar dagen moed en inspiratie uit halen. Er volgen meer opdrachtgevers. Brandes luistert uitgebreid naar hun levensverhaal dat niet zelden vol kwetsuren en eenzaamheid zit. ‘Het is een haast energetisch proces’ legt hij uit. ‘Ik vang de trillingen en tonen op uit die verhalen en die blijken later later het leitmotiv van de compositie te vormen.’ Mensen horen in de muziek hun leven terug. Door het stuk vaker te beluisteren krijgen pijnlijke episodes een plek. Dat geeft rust en ruimte. Ook voor de naasten.
Belangrijke ervaring
‘Ik ben er van overtuigd dat iedereen eenzaamheid kent en dat het er altijd is’ zegt Brandes. ‘Het begint al bij de geboorte en je doet er de rest van je leven alles aan om met anderen verbonden te raken.’ Maar eenzaamheid is er niet voor niks. Het komt je iets vertellen en het dwingt je om heel eerlijk te zijn. Brandes: ‘Je bent geneigd ervan weg te lopen, maar je moet er juist naar toe bewegen.’ Daar kan muziek bij helpen. Niet door te troosten, wat veel mensen denken. ‘Muziek leidt je naar de eenzaamheid en verzacht uiteindelijk de pijn.’
Maatschappelijke betekenis
Veel muziek – ook popmuziek – ontstaat uit eenzaamheid. Eenzaamheid is de bron waaruit veel componisten putten. Brandes: ‘Beethoven raakte in een isolement toen hij doof werd. Vanuit deze eenzaamheid bleek hij de mooiste muziek te componeren. Voor luisteraars is voor elke situatie van eenzaamheid wel passende muziek te vinden.’ En dat is wat Brandes zou willen. Een inspiratieplek inrichten – Muziek voor Eenzaamheid – waar teksten en muziek over eenzaamheid van alle soorten componisten en musici te horen zijn: klassiek, modern, pop, jazz, blues. Je kunt er terecht voor alle soorten eenzaamheid. ‘Ook voor mooie eenzaamheid’, benadrukt componist Brandes.
Voor meer informatie: www.michielbrandes.nl