Voor Eenzaamheid

Medema heeft ervaren dat je een situatie kunt scheppen waar je gewoon met iedereen kunt praten over eenzaamheid en de gevoelens die daar bij horen. Een onderwerp dat gewoonlijk toch niet boven aan de agenda staat. Dat maakt hem enthousiast om mee te doen met nieuwe project dat  Taal voor Eenzaamheid het komende schooljaar gaat uitvoeren met jongeren van vier Amsterdamse middelbare scholen. ‘Ik wil oefeningen met de jongeren gaan doen over stilte, alleen zijn, bewust durven zijn van eenzaamheid, ook in een groep. Wat is de kracht van alleen zijn? Zonder beeldscherm en andere prikkels?’lees verder

‘De eerste bijeenkomst hebben we een spel gedaan over eten en eenzaamheid en emoties. We hadden allerlei voedsel meegenomen en de leerlingen kwamen tot verrassende en grappige sketches. Ze lieten bijvoorbeeld een worstje over zijn eenzaamheid praten: “Oh, ik ben zo eenzaam in mijn plastic velletje”. Ook de vraag wat het allereenzaamste voedsel is, werd uitgespeeld.’ Het idee van een restaurant met eenzaamheids-eten werd door de leerlingen omgevormd tot een bar waar je zeven ingrediënten die voor verschillende emoties staan, kan laten mixen tot een smakelijke cocktail: Bar Lonely.lees verder

Samen met docent culturele vorming Jantien Jongsma van de Amsterdamse middelbare school Spring High draait Himmelsbach mee in het scholenproject van Voor Eenzaamheid. Met dertien- en veertienjarigen gaan ze beelden van eenzaamheid maken. Aan welke symbolen denken ze bij eenzaamheid? De leerlingen timmeren eerst houten geraamtes die ze opvullen met stro, waarna ze deze zullen gaan ‘aankleden’ met symbolen van eenzaamheid. ‘Zo maken ze samen een monument voor eenzaamheid, een soort altaar.’ Himmelsbach hoopt dat de jongeren kunnen meegaan in deze enigszins ‘absurde interventie’: ‘wat kun je van ze verwachten?’, vraagt hij zich af. Hij kijkt er naar uit.lees verder