De online tentoonstelingsruimte ‘Shaping Feelings’ door Framer Framed in Museum Amsterdam visualiseert niet alleen de creatieve geesten en wensen van Amsterdammers over verschillende generaties en beroepen heen, maar herbevestigt ook het belang om maatschappelijk relevant en verantwoordelijk te zijn als een cultureel platform dat de ethiek van zorg, gezamenlijkheid en het welzijn van mensen onder de aandacht brengt. Het wijst ons op de kern van onze werkwijzelees verder
Na drie maanden hard werken presenteren ongeveer honderd leerlingen op 12 december 2019 hun interactieve werk in kunstgalerie Framer Framed. Algehele opwinding hangt in de lucht. Directeur van Famer Framed Josien Pieterse lacht: ‘Chaos. Ik vind het wel superleuk. Wij zitten hier nog maar net maar we kunnen een hoop kinderen kwijt.’ Het is halverwege de ochtend en de voorbereidingen zijn in volle gang. Leerlingen lopen af en aan, druk met wat komen gaat.lees verder
Kunst / Project / Uncategorized
Madelinde Hageman en Tina Lenz
Tijdens de corona-pandemie in 2020/2021 – voor veel mensen misschien wel de meest eenzame ervaring in tijden – kwamen in buurthuis Hebron in Amsterdam West buurtbewoners en vrijwilligers bijeen voor een bijzonder kunstprogramma over eenzaamheid. Samen met social designers Madelinde Hageman en Tina Lenz onderzochten ze in een aantal artistieke interventies wat eenzaamheid voor hen betekent. Met taal, recepten, troostobjecten, vuur & vlam. Tijdens de bijeenkomsten kwamen de gesprekken over rituelen en gewoontes rondom eenzaamheid als vanzelf op ganglees verder
Woordkunstenaar Jörgen Gario
Woordkunstenaar Jörgen Gario stelt twintig tweedeklassers van de Vinse School in Amsterdam on-alledaagse en zintuigelijke vragen over eenzaamheid. Ze zitten in een kring op de blauwe vloer van het leslokaal. ‘Schrijf vijf dingen op die volgens jou het tegendeel zijn van eenzaamheid’, zo begint hij de workschop die onderdeel uitmaakt van het Amsterdamse scholenprojectt Taal voor Eenzaamheid.lees verder
Madelinde Hageman
Stel dat eenzaamheid in je hand zou passen. Wat zou je maken? Hoe ziet die handzame eenzaamheid eruit? Hoe groot, welke vorm, welke kleur, wat voor materiaal? Misschien is het iets herkenbaars, een herinnering of een expressie van een gevoel. Nachtelijke duiveltjes die je wakker houden, een object met venijnige steeksels, een felrood poppetje of een kluwe kleine rommeltjes met uitstekende paperclips omwonden door een lint. Zoveel vormen, zoveel verhalen over eenzaamheid.lees verder
De tweede Open Call van platform Voor Eenzaamheid leverde een aantal nieuwe initiatieven op die de komende tijd verder ontwikkeld gaan worden. Eenzaamheid is een vruchtbare inspiratiebron, zo blijkt weer. Vijf kunstenaars en een documentairemaker gaven 21 juni gehoor aan de oproep om samen met platform Voor Eenzaamheid initiatieven te ontwikkelen die eenzaamheid een nieuwe betekenis geven.lees verder
De grootste groep eenzamen is tussen de veertig en de zestig jaar, weet Wouter den Ouden (1950), voormalig beleidsambtenaar van het ministerie van VWS. In die functie hield hij zich al bezig met eenzaamheid. Nu geeft hij er ook voorlichting over aan vrijwilligers. ‘Laatst zag ik op de tv een vrouw die vertelde dat ze eenzaam was, maar het niet aan haar kinderen wilde te vertellen. Dat is weer zo’n hedendaagse paradox.’lees verder
MOHA projects
‘De eerste bijeenkomst hebben we een spel gedaan over eten en eenzaamheid en emoties. We hadden allerlei voedsel meegenomen en de leerlingen kwamen tot verrassende en grappige sketches. Ze lieten bijvoorbeeld een worstje over zijn eenzaamheid praten: “Oh, ik ben zo eenzaam in mijn plastic velletje”. Ook de vraag wat het allereenzaamste voedsel is, werd uitgespeeld.’ Het idee van een restaurant met eenzaamheids-eten werd door de leerlingen omgevormd tot een bar waar je zeven ingrediënten die voor verschillende emoties staan, kan laten mixen tot een smakelijke cocktail: Bar Lonely.lees verder
Madelinde Hageman
Madelinde Hageman zoekt naar nieuwe woorden die ervaringen met eenzaamheid uitdrukken. Deelnemers aan haar workshops worden co-creators van deze rijkere taal voor eenzaamheid. Hageman: ‘Taal voor eenzaamheid is het antwoord op het taboe om hierover te praten.’lees verder
Het eerste festival is uitvoerig beschreven in het boekje ‘Voor eenzaamheid van Iedereen’. De publicatie geeft een overzicht van de artistieke workshops en in interviews vertellen betrokkenen wat het festival voor hen heeft betekend. Foto’s geven een mooie indruk van de sfeer tijdens het festival.
Van het tweede festival is een korte filmimpressie van gemaakt. lees verder
Mensen die in stilte bloemen tekenen krijgen de ruimte om zonder woorden uitdrukking te geven aan een vaak afgesloten binnenwereld. In Hospice Bardo tekent kunstenaar Peik Suyling bloemen met mensen die oog in oog staan met de dood. ‘Bloemen als symbool van leven en vergankelijkheid vormen als vanzelf een spiegel voor existentiële vragen.’ lees verder
Sarah Carlier
Sarah Carlier maakte de video ‘Void’ (‘Leegte’), waarin een groep kijkende mensen steeds kleiner wordt, totdat niemand meer over is. Wanneer ontstaat het gevoel van eenzaamheid? en: Wat is het verschil tussen je eenzaam voelen en het daadwerkelijk zijn? Carlier verwacht nooit een helder antwoord te krijgen omdat het een onderwerp is dat je zwijgend deelt. Een leegte die opkomt, verdwijnt maar soms -hoe verschrikkelijk ook- blijft…lees verder
Photovoiceproject – Mirjam Dorgelo
Wat is de relatie tussen een herinnering en een bepaalde fysieke plek? Tijdens het Festival voor Eenzaamheid liep cultureel antropoloog Mirjam Dorgelo met haar instant camera rond en benaderde deelnemers met twee vragen: ‘Hoe ziet een eenzame plek er voor jou uit?’ en ‘Heeft eenzaamheid een plek in je lichaam?’ lees verder
Zeven artistieke interventies die aan bod kwamen tijdens dit programma zijn in woord en beeld beschreven in het boekje Taal voor eenzaamheid. De uitkomsten van het kunstprogramma Taal voor Eenzaamheid tijdens de Corona-pandemie in 2020/2021 In buurthuis Hebron in Amsterdamse-West.lees verder
Het Kabinet van de Dames van kunstenaar Martina Florians is gevestigd in een verplaatsbare container. Zeven dames vertellen daar verhalen over hun leven. De verhalen spelen zich af tussen 1914 en 2014. Het publiek kan komen luisteren. Maar ook zelf een verhaal vertellen. In mei en juni 2014 stond het Kabinet van de Dames in de Amsterdamse Beethovenstraat. Een geslaagde strijd tegen het vergeten. Vertellers en luisteraars worden verbonden. En verbinding sterkt de mens.lees verder
Fokka Deelen
We are islands now richt zich op vele soorten van eenzaamheid van eigenlijk iedereen. De kern is dat de deelnemer op zijn rug ligt en een koptelefoon krijgt opgezet en in geconcentreerde toestand naar een verhaal van Douglas Coupland over eenzaamheid luistert. Na afloop wordt hij of zij gevraagd een tekst te schrijven op een kaartje met een adres van een onbekende. Op den duur krijgt de deelnemer op den duur ook zo’n kaartje in de bus. Fokka: ‘Door samen iets te doen, gebruik je de gedachten die het publiek meebrengt. Samen construeer je een ander geheugen.’lees verder
Maaike Roozenburg
Maaike Roozenburg (1979) is ontwerper en legt via haar projecten een zoektocht af naar haar eigen eenzaamheid. In de duinen bouwde ze een installatie waar ze festivalgangers uitnodigde hun beeld van eenzaamheid achter te laten. Op de facebookpagina ‘Over de schoonheid van eenzaamheid’ worden deze beelden verzameld. ‘Als je de bodem van de eenzaamheid raakt, zie je de schoonheid van kleine dingen.’lees verder
Dennis Lohuis
Dennis Lohuis graaft in zijn workshops naar schurende vragen over eenzaamheid. In een gezamenlijk ontwerpproces wordt gezocht naar een vorm om dit lastige onderwerp met anderen te delen. Met sandwichborden de straat op? Praten over eenzaamheid met wildvreemden? Het werkt. ‘De belangrijkste ontdekking is wel dat mensen er graag over willen praten.’lees verder
Dichter Jos Versteegen haalt de inspiratie voor zijn gedichten uit actuele gebeurtenissen over eenzaamheid die hij aantreft in de media. Zo ontstaat een tweeluik: links het gedicht, rechts de bron.lees verder
Hoe eenzaam zijn de werknemer, de zzp’er, de stagiair, de bijna- gepensioneerde, de manager en de bestuurder? Het is een non-onderwerp in een wereld waar het leven zich samenbalt in meetings, netwerken, klantencontacten en opgewekte small talk.lees verder
Lien Van Leemput
Als je alleen bent, ben je dan ook eenzaam? Wat doe je als je alleen bent? Hoe beweeg je je, hoe kijk je, waaraan denk je?
Hoe ga je om met de tijd die je met niemand anders dan jezelf doorbrengt? Een soort van tijd waarin alleen jij bestaat. Buitengesloten tijd.lees verder
Sandwichborden-workshop als onderdeel van het curriculum van Fontys Hogeschool Eindhoven. Ieder semester gaan ca. 200 studenten Toegepaste Psychologie tijdens het vak observeren de straat op met borden met daarop hun eigen vragen over eenzaamheid. In de gesprekken die ze daarbij aangaan, onderzoeken de studenten aan de hand van een observatieschema hoe mensen reageren: zowel verbaal als non-verbaal. Tegelijkertijd brengt de workshop ook het gesprek in de klas op gang over eenzaamheid: hoe kijken de studenten er zelf tegenaan?lees verder
In ‘De eenzame stad’ beschrijft Olivia Laing haar totale staat van onthechting toen ze zich na een mislukte liefde vastklampte aan New York. Via het werk en de levens van vier kunstenaars ontdekte ze dat kunst het voertuig is om de pijn van eenzaamheid te verzachten.lees verder
Madelinde Hageman en Tina Lenz
Wat zou je willen verbranden van hun eenzaamheid en wat graag koesteren, bewaren en meenemen naar huis? Je beschildert twee houten tabletten. Het tablet dat je wilt bewaren wordt een schilderijtje om op te hangen. Het andere is om in het vuur te gooien dat buiten wordt aangestoken. Weet je het zeker dat je het wilt verbranden?lees verder
Een initiatiefgroep in Landsmeer vindt tijdens de workshop Taal voor Eenzaamheid nieuwe woorden voor gevoelens van eenzaamheid. En wat blijkt: praten over dit taboe is helemaal niet zo moeilijk. ‘We zitten midden in een nieuw gesprek over eenzaamheid!’lees verder
Taal voor Eenzaamheid is een nieuw kunst educatief onderwijsprogramma waarin jongeren, in samenwerking met kunstenaars, theatermakers en ontwerpers, eenzaamheid bespreekbaar maken door middel van artistieke interventies.lees verder
Ze hoopt ooit een vaste plek als humanistisch raadsvrouw te krijgen. Nu moet Lizette Schoenmaker (30) nog genoegen nemen met een werkervaringsplek in het Eduard Douwes Dekker verpleeghuis. Voor haar afstuderen schreef ze een scriptie over existentiële eenzaamheid onder jongvolwassenen. ‘De emotionele heftigheid van mijn eenzaamheid zwakte af en ik kreeg vaste grond onder de voeten.’ lees verder
Audiokunstenaar Allard Medema
Medema heeft ervaren dat je een situatie kunt scheppen waar je gewoon met iedereen kunt praten over eenzaamheid en de gevoelens die daar bij horen. Een onderwerp dat gewoonlijk toch niet boven aan de agenda staat. Dat maakt hem enthousiast om mee te doen met nieuwe project dat Taal voor Eenzaamheid het komende schooljaar gaat uitvoeren met jongeren van vier Amsterdamse middelbare scholen. ‘Ik wil oefeningen met de jongeren gaan doen over stilte, alleen zijn, bewust durven zijn van eenzaamheid, ook in een groep. Wat is de kracht van alleen zijn? Zonder beeldscherm en andere prikkels?’lees verder
Bart Groeneweegen
Kunstenaar Bart Groenewegen weet eigenlijk niet eens meer hoe het idee voor de Troostmaaltijd is ontstaan. Maar hij heeft hem enkele malen bereid, dus hij bestaat. En een ding weet hij wel zeker: de Troostmaaltijd is een goeie eenzaamheids-verdrijver. ‘En dan heb ik het over samen troost-gerechten kiezen, samen klaarmaken en met z’n allen opeten’, zegt Bart. ‘Dat hele traject is belangrijk. Samen eten is een sociaal ding.lees verder
Peik Suyling
Peik Suyling organiseert tekensessies waar deelnemers bloemen tekenen die uit hun onbewuste naar boven komen. Tijdens het geconcentreerde tekenen boren ze diepere lagen van empathie aan. Over de tekeningen zelf wordt niet gesproken. Maar in de zijlijn van de bijeenkomsten ontstaan interessante gesprekken over alles wat mensen bezighoudt.lees verder
Nee, ik ben niet eenzaam’, zegt de man in de intercity van Amsterdam naar Utrecht tegen Dennis Lohuis. Ze zitten tegenover elkaar in de coupé, terwijl Dennis met potlood zijn portret tekent. ‘Ik heb een gezin, een bedrijf, en als ik wil kan ik overal over praten.’ Hij denkt even na. ‘Maar mijn moeder is …lees verder
Is solo het nieuwe samen? In Amsterdam leeft 55 procent van de mensen in een eenpersoonshuishouden. Wat betekent dit voor de liefde, de huizenmarkt en onze (geestelijke-) gezondheid? En: schuilt er in eenzaamheid ook schoonheid? Onder het motto ‘samen zijn we nooit alleen’ lieten filosofen, huizenbouwers, demografen, psychologen en schrijvers in Pakhuis de Zwijger de avond voor Valentijnsdag hun licht schijnen over een stad die voor de meerderheid uit alleenwoners bestaat. lees verder
Madelinde Hageman en Tina Lenz
Wat geeft troost als je thuis bent en je eenzaam voelt? Kijk om je heen, loop door je huis en blijf kijken. Is er een speciale plek, een voorwerp, een dier, een lekker hapje waar je troost bij vindt? Misschien is er een speciaal ritueel dat je verzoent met eenzaamheid. lees verder
Activiteit / Antenne / Evenement
Het Festival voor Eenzaamheid van Iedereen werd bedacht en uitgevoerd door kunstenaars van Platform Voor Eenzaamheid samen met buurtorganisaties Vrouw & Vaart en Daadkr8, Buurtwerkplaats Noorderhof, leerlingen van het Calvijn College en deelnemers van De Regenboog Groep. Zij waren de makers van het festival. lees verder
De leerlingen ontwierpen hun eigen woorden voor eenzaamheid: Eensadheid | Vlamaz | Stinkzaamheid | Eliep | Divorce | B uittellen | Alleenheid | Kweg | Leegvoel | Eensloten; eenzaamheid + opgesloten. De leerlingen bedachten niet alleen hun eigen woord voor eenzaamheid, maar tekenden/schilderden dat woord op stoffen lappen die straks allemaal te bewonderen zijn.lees verder
Martijn Engelbregt
Ontdek de kracht van eenzaamheid. En maak kans op gratis verlichting.’ Deze aanbeveling staat boven de Eenzaamheidswijzer, die door proceskunstenaar Martijn Engelbregt is ontwikkeld. Hij wil ontregelen en verbinden. Eenzaamheid is beladen met schuld en vrees voor besmettelijkheid. Maar weglopen helpt niet. Tijdens zijn workshops met de Eenzaamheidswijzer is er eerst verzet – niemand is eenzaam – maar al snel praten de deelnemers over intimiteiten die ze nog nooit met met hun beste vrienden besproken hebben. lees verder
When I was getting ready to move to Berlin for seven weeks, I had set this goal for myself: to find a cafe that would be ‘my cafe’ and a shop that would be ‘my shop’. To be with myself, to feel comfortable with myself. Berlin is putting this to the test.lees verder
Het publiek domein is de plek waar men elkaar ontmoet en tegelijktijd ook langs elkaar heen leeft. Kun je daar met wildvreemden over eenzaamheid praten? Negen kunstenaars/ontwerpers gingen tijdens een inspirerende ontwerp-jam-sessie met dit onderwerp de straat op. Het antwoord: ja.lees verder
Drie onderzoekers van het Verwey-Jonker Instituut gingen op zoek naar de mogelijkheden van social design voor het vraagstuk van de eenzaamheid. Ze trokken op met de kunstenaars/vormgevers van Voor Eenzaamheid en zagen hoe hun projecten in de praktijk werkten.lees verder
De Braziliaans-Nederlandse vormgever Rogerio Lira (1966) zoekt een balans tussen almaar in contact staan met anderen en zijn verlangen om alleen te zijn. ‘Een van de beelden waar ik tijdens mijn project The object of my loneliness op stuitte was het beeld van een beetje etensresten op een fornuis. De maker vertelde me dat hij zijn fornuis wel schoonmaakte, maar nooit helemaal. Want, zei hij, er komt toch bijna niemand die het ziet. Dat ontroerde me heel erg.’lees verder
Humanistisch raadsvrouw Lizette Schoenmaker onderzoekt welke rol eenzaamheid speelt in het proces van volwassenwording. Heftige existentiële eenzaamheid leidt vaak tot een zoektocht naar de eigen identiteit en naar een betekenisvol leven, zo blijkt uit haar studie.lees verder
Eenzaamheid oplossen is niet de bedoeling van de ontwerpers/kunstenaars van het platform Voor Eenzaamheid. In deze video delen ze met voorbijgangers de mooie en minder mooie kanten van eenzaamheid. Als iets dat bij het leven hoort, waar je ook op een andere manier naar kunt kijken.lees verder
Eenzaamheid is van alle tijden en van iedereen. Daarom: geen bijeenkomst zonder zelfreflectie en zelfwerkzaamheid. De bezoekers van de bijeenkomst Amsterdam – Voor Eenzaamheid werden tijdens een korte workshop aan het werk en aan het denken gezet. Ze kregen de opdracht om een leeg affiche te vullen met gedachten, gevoelens, ideeën over eenzaamheid en de stad.lees verder
Voor meer informatie, neem contactop.
Tina Lenz
Er is geen socialere plek dan de kroeg. Daar vinden mensen elkaar. Het café als publiek domein om het gevoel van eenzaamheid te vermijden, te bedrinken of juist op te zoeken. Bar Eenzaam / Bar Lonely – Rituals for Loneliness van design antropoloog Tina Lenz presenteert zich in de vorm van een bierviltje. Met de mogelijkheid om op de achterkant een persoonlijk ritueel voor eenzaamheid te noteren. Een onderzoek naar de culturele dimensies van eenzaamheid.lees verder
Michiel Brandes
Michiel Brandes componeert muziek op verzoek van mensen die een moeilijke periode in hun leven doormaken. Hij vangt de trillingen op uit de verhalen en die vormen het leitmotif van de compositie. Eenzaamheid is de bron waar veel componisten uit putten. In zijn inspiratieplek Muziek voor Eenzaamheid brengt hij verhalen en muziekstukken van beroemde en minder beroemde componisten over eenzaamheid samen.lees verder
Social media veranderen het contact met de mensen om ons heen. Sociaal contact raakt uitgebreid, maar wordt ook beperkt doordat social media een deel van het directe contact tussen mensen vervangen. Hierdoor bouwen we minder vertrouwen op in de relaties die we hebben en voelen we ons minder geneigd om onze emoties met anderen te delen. lees verder
Malou de Roy van Zuydewijn
Malou de Roy van Zuydewijn is de Van der Pek-buurt in Amsterdam Noord ingegaan met de vraag ‘wat betekent het als iemand naar je luistert?’ Ze sprak met bewoners van deze buurt over luisteren, beluisterd worden en alleen zijn. Deze antwoorden schreven zij op kaartjes die ze in potjes bewaarde. Van de gesprekken maakte ze korte toneelteksten die het publiek tijdens een voorstelling onder de oudste boom in het culturele centrum voor muziek en kunst ‘Tolhuistuin’ in Amsterdam konden beluisteren.lees verder
Cato Fluitsma
Als kind al maakte Cato haar eigen liedjes, soms als bezwering, bijvoorbeeld als ze door een eng tunneltje moest. Ze speelde circusje met alle verkleedpartijen van dien. Ze ging naar de kleinkunstacademie, kwam in kraak- en hippieachtige bewegingen terecht en zette zich in als zingende activiste om vrijplaatsen in Amsterdam en omstreken te helpen redden. ….Van wie is de vogel in de boom, van wie de engel in de droom, van wie is de ruimte die wij vragen…lees verder
Domenique Himmelsbach de Vries
Samen met docent culturele vorming Jantien Jongsma van de Amsterdamse middelbare school Spring High draait Himmelsbach mee in het scholenproject van Voor Eenzaamheid. Met dertien- en veertienjarigen gaan ze beelden van eenzaamheid maken. Aan welke symbolen denken ze bij eenzaamheid? De leerlingen timmeren eerst houten geraamtes die ze opvullen met stro, waarna ze deze zullen gaan ‘aankleden’ met symbolen van eenzaamheid. ‘Zo maken ze samen een monument voor eenzaamheid, een soort altaar.’ Himmelsbach hoopt dat de jongeren kunnen meegaan in deze enigszins ‘absurde interventie’: ‘wat kun je van ze verwachten?’, vraagt hij zich af. Hij kijkt er naar uit.lees verder
Waar huist eenzaamheid? Met die vraag ging Mirjam met leerlingen van De Amsterdamse Mavo aan de slag binnen het onderwijsprogramma Taal voor Eenzaamheid. De leerlingen fotografeerden de plek van eenzaamheid in hun eigen lichaam – hand, buik, rug, oog, voet, moedervlek, nek.lees verder