Drie onderzoekers van het Verwey-Jonker Instituut gingen op zoek naar de mogelijkheden van social design voor het vraagstuk van de eenzaamheid. Ze trokken op met de kunstenaars/vormgevers van Voor Eenzaamheid en zagen hoe hun projecten in de praktijk werkten.lees verder
Eenzaamheid oplossen is niet de bedoeling van de ontwerpers/kunstenaars van het platform Voor Eenzaamheid. In deze video delen ze met voorbijgangers de mooie en minder mooie kanten van eenzaamheid. Als iets dat bij het leven hoort, waar je ook op een andere manier naar kunt kijken.lees verder
De grootste groep eenzamen is tussen de veertig en de zestig jaar, weet Wouter den Ouden (1950), voormalig beleidsambtenaar van het ministerie van VWS. In die functie hield hij zich al bezig met eenzaamheid. Nu geeft hij er ook voorlichting over aan vrijwilligers. ‘Laatst zag ik op de tv een vrouw die vertelde dat ze eenzaam was, maar het niet aan haar kinderen wilde te vertellen. Dat is weer zo’n hedendaagse paradox.’lees verder
Ze hoopt ooit een vaste plek als humanistisch raadsvrouw te krijgen. Nu moet Lizette Schoenmaker (30) nog genoegen nemen met een werkervaringsplek in het Eduard Douwes Dekker verpleeghuis. Voor haar afstuderen schreef ze een scriptie over existentiële eenzaamheid onder jongvolwassenen. ‘De emotionele heftigheid van mijn eenzaamheid zwakte af en ik kreeg vaste grond onder de voeten.’ lees verder
Madelinde Hageman en Tina Lenz
Wat zou je willen verbranden van hun eenzaamheid en wat graag koesteren, bewaren en meenemen naar huis? Je beschildert twee houten tabletten. Het tablet dat je wilt bewaren wordt een schilderijtje om op te hangen. Het andere is om in het vuur te gooien dat buiten wordt aangestoken. Weet je het zeker dat je het wilt verbranden?lees verder
Cato Fluitsma
Als kind al maakte Cato haar eigen liedjes, soms als bezwering, bijvoorbeeld als ze door een eng tunneltje moest. Ze speelde circusje met alle verkleedpartijen van dien. Ze ging naar de kleinkunstacademie, kwam in kraak- en hippieachtige bewegingen terecht en zette zich in als zingende activiste om vrijplaatsen in Amsterdam en omstreken te helpen redden. ….Van wie is de vogel in de boom, van wie de engel in de droom, van wie is de ruimte die wij vragen…lees verder
Zeven artistieke interventies die aan bod kwamen tijdens dit programma zijn in woord en beeld beschreven in het boekje Taal voor eenzaamheid. De uitkomsten van het kunstprogramma Taal voor Eenzaamheid tijdens de Corona-pandemie in 2020/2021 In buurthuis Hebron in Amsterdamse-West.lees verder
Ellen Houtman
‘Mag ik u wat vragen over eenzaamheid?’ ‘Ja hoor,’ zeggen de meeste mensen in de wijk Meerzicht in Zoetermeer vriendelijk. Kunstenaar Ellen Houtman praat met bewoners van een flatwijk over eenzaamheid, vraagt hen er iets over op te schrijven en maakt dan een portret van hen. ‘Kan eenzaamheid een keuze zijn?’ Vooral die vraag zet mensen aan het denken. ‘Ja,’ antwoord een man in het winkelcentrum die vertelt vooral vroeger eenzaamheid gekend te hebben. ‘Maar iedere keuze heeft gevolgen, en die gevolgen kun je niet kiezen.’ lees verder
Jetske van Dorp en Sofie Hollander
Jetske van Dorp en Sofie Hollander trokken in Zoetermeer de wijk Rokkeveen in, op jacht naar slaapliedjes die mensen zingen voor hun kinderen, of die ze als kinderen van hun ouders, tantes of grootouders te horen kregen. Het hield hen al langer bezig: ‘We hebben er zelf bijzondere ervaringen mee: een vader die aan je bed slaapliedjes improviseerde, een gezin waar muziek overal was en plezier maken betekende.’lees verder
Dichter Jos Versteegen haalt de inspiratie voor zijn gedichten uit actuele gebeurtenissen over eenzaamheid die hij aantreft in de media. Zo ontstaat een tweeluik: links het gedicht, rechts de bron.lees verder
When I was getting ready to move to Berlin for seven weeks, I had set this goal for myself: to find a cafe that would be ‘my cafe’ and a shop that would be ‘my shop’. To be with myself, to feel comfortable with myself. Berlin is putting this to the test.lees verder
Waar huist eenzaamheid? Met die vraag ging Mirjam met leerlingen van De Amsterdamse Mavo aan de slag binnen het onderwijsprogramma Taal voor Eenzaamheid. De leerlingen fotografeerden de plek van eenzaamheid in hun eigen lichaam – hand, buik, rug, oog, voet, moedervlek, nek.lees verder
Madelinde Hageman en Tina Lenz
Negen jongeren tussen 16 en 24 jaar werkten aan verschillende artistieke uitingen. Samen met Madelinde Hageman en Tina Lenz zochten ze naar een nieuwe taal om gevoelens van eenzaamheid te laten zien. Er werden methodes uitgeprobeerd waardoor iedereen zijn eenzaamheid kon verbeelden. Van sensorische eenzaamheid tot eenzame plekken in de stad. Met Eenzaam Protest willen we jongeren het vertrouwen geven dat eenzaamheid onderdeel is van het leven. lees verder
Eenzaamheid is van alle tijden en van iedereen. Daarom: geen bijeenkomst zonder zelfreflectie en zelfwerkzaamheid. De bezoekers van de bijeenkomst Amsterdam – Voor Eenzaamheid werden tijdens een korte workshop aan het werk en aan het denken gezet. Ze kregen de opdracht om een leeg affiche te vullen met gedachten, gevoelens, ideeën over eenzaamheid en de stad.lees verder
Maaike Roozenburg
Maaike Roozenburg (1979) is ontwerper en legt via haar projecten een zoektocht af naar haar eigen eenzaamheid. In de duinen bouwde ze een installatie waar ze festivalgangers uitnodigde hun beeld van eenzaamheid achter te laten. Op de facebookpagina ‘Over de schoonheid van eenzaamheid’ worden deze beelden verzameld. ‘Als je de bodem van de eenzaamheid raakt, zie je de schoonheid van kleine dingen.’lees verder
Willem de Kooning studenten
Social media veranderen het contact met de mensen om ons heen. Sociaal contact raakt uitgebreid, maar wordt ook beperkt doordat social media een deel van het directe contact tussen mensen vervangen. Hierdoor bouwen we minder vertrouwen op in de relaties die we hebben en voelen we ons minder geneigd om onze emoties met anderen te delen. lees verder
Wouter van der Giessen
‘Dit is het allereenzaamste kunstwerk ter wereld,’ dacht Wouter van der Giessen halverwege zijn project in de wijk Noordhove in Zoetermeer. In de Facebookgroep Noordhove Zoetermeer had hij een schetsontwerp geplaatst voor een fictief beeld over eenzaamheid in een park, en de wijkbewoners uitgenodigd aanpassingen voor te stellen. Het beeld was een 6 meter hoge, helblauwe, voorovergebogen Dixi. ‘Als wij mensen eenzaam zijn, kunnen we in onszelf kruipen en buigen we ons hoofd naar beneden. Dit heb ik toegevoegd aan het meest eenzame object wat er bestaat: de Dixi,’ schreef hij erbij, en beloofde het schetsontwerp te wijzigen al naar gelang de voorgestelde aanpassingen.lees verder
Na drie maanden hard werken presenteren ongeveer honderd leerlingen op 12 december 2019 hun interactieve werk in kunstgalerie Framer Framed. Algehele opwinding hangt in de lucht. Directeur van Famer Framed Josien Pieterse lacht: ‘Chaos. Ik vind het wel superleuk. Wij zitten hier nog maar net maar we kunnen een hoop kinderen kwijt.’ Het is halverwege de ochtend en de voorbereidingen zijn in volle gang. Leerlingen lopen af en aan, druk met wat komen gaat.lees verder
Kunst / Project / Uncategorized
Madelinde Hageman en Tina Lenz
Tijdens de corona-pandemie in 2020/2021 – voor veel mensen misschien wel de meest eenzame ervaring in tijden – kwamen in buurthuis Hebron in Amsterdam West buurtbewoners en vrijwilligers bijeen voor een bijzonder kunstprogramma over eenzaamheid. Samen met social designers Madelinde Hageman en Tina Lenz onderzochten ze in een aantal artistieke interventies wat eenzaamheid voor hen betekent. Met taal, recepten, troostobjecten, vuur & vlam. Tijdens de bijeenkomsten kwamen de gesprekken over rituelen en gewoontes rondom eenzaamheid als vanzelf op ganglees verder
Tina Lenz
Er is geen socialere plek dan de kroeg. Daar vinden mensen elkaar. Het café als publiek domein om het gevoel van eenzaamheid te vermijden, te bedrinken of juist op te zoeken. Bar Eenzaam / Bar Lonely – Rituals for Loneliness van design antropoloog Tina Lenz presenteert zich in de vorm van een bierviltje. Met de mogelijkheid om op de achterkant een persoonlijk ritueel voor eenzaamheid te noteren. Een onderzoek naar de culturele dimensies van eenzaamheid.lees verder
Sandwichborden-workshop als onderdeel van het curriculum van Fontys Hogeschool Eindhoven. Ieder semester gaan ca. 200 studenten Toegepaste Psychologie tijdens het vak observeren de straat op met borden met daarop hun eigen vragen over eenzaamheid. In de gesprekken die ze daarbij aangaan, onderzoeken de studenten aan de hand van een observatieschema hoe mensen reageren: zowel verbaal als non-verbaal. Tegelijkertijd brengt de workshop ook het gesprek in de klas op gang over eenzaamheid: hoe kijken de studenten er zelf tegenaan?lees verder