Photovoiceproject – Mirjam Dorgelo
Wat is de relatie tussen een herinnering en een bepaalde fysieke plek? Tijdens het Festival voor Eenzaamheid liep cultureel antropoloog Mirjam Dorgelo met haar instant camera rond en benaderde deelnemers met twee vragen: ‘Hoe ziet een eenzame plek er voor jou uit?’ en ‘Heeft eenzaamheid een plek in je lichaam?’ lees verder
Woordkunstenaar Jörgen Gario
Woordkunstenaar Jörgen Gario stelt twintig tweedeklassers van de Vinse School in Amsterdam on-alledaagse en zintuigelijke vragen over eenzaamheid. Ze zitten in een kring op de blauwe vloer van het leslokaal. ‘Schrijf vijf dingen op die volgens jou het tegendeel zijn van eenzaamheid’, zo begint hij de workschop die onderdeel uitmaakt van het Amsterdamse scholenprojectt Taal voor Eenzaamheid.lees verder
Madelinde Hageman en Tina Lenz
Negen jongeren tussen 16 en 24 jaar werkten aan verschillende artistieke uitingen. Samen met Madelinde Hageman en Tina Lenz zochten ze naar een nieuwe taal om gevoelens van eenzaamheid te laten zien. Er werden methodes uitgeprobeerd waardoor iedereen zijn eenzaamheid kon verbeelden. Van sensorische eenzaamheid tot eenzame plekken in de stad. Met Eenzaam Protest willen we jongeren het vertrouwen geven dat eenzaamheid onderdeel is van het leven. lees verder
Jeannet Moor
In je eigen huis een eenzaam voorwerp uitzoeken is een vervreemdende bezigheid. Als je er ook nog een speciale herinnering bij hebt en een ander er een gedicht over schrijft, raakt dat aan fundamentele gevoelens. Aankomend sociaal werkers raken vertrouwd met verhalen over eenzaamheid.lees verder
Dichter Jos Versteegen haalt de inspiratie voor zijn gedichten uit actuele gebeurtenissen over eenzaamheid die hij aantreft in de media. Zo ontstaat een tweeluik: links het gedicht, rechts de bron.lees verder
Willem de Kooning studenten
Social media veranderen het contact met de mensen om ons heen. Sociaal contact raakt uitgebreid, maar wordt ook beperkt doordat social media een deel van het directe contact tussen mensen vervangen. Hierdoor bouwen we minder vertrouwen op in de relaties die we hebben en voelen we ons minder geneigd om onze emoties met anderen te delen. lees verder
Martijn Engelbregt
Ontdek de kracht van eenzaamheid. En maak kans op gratis verlichting.’ Deze aanbeveling staat boven de Eenzaamheidswijzer, die door proceskunstenaar Martijn Engelbregt is ontwikkeld. Hij wil ontregelen en verbinden. Eenzaamheid is beladen met schuld en vrees voor besmettelijkheid. Maar weglopen helpt niet. Tijdens zijn workshops met de Eenzaamheidswijzer is er eerst verzet – niemand is eenzaam – maar al snel praten de deelnemers over intimiteiten die ze nog nooit met met hun beste vrienden besproken hebben. lees verder
De tweede Open Call van platform Voor Eenzaamheid leverde een aantal nieuwe initiatieven op die de komende tijd verder ontwikkeld gaan worden. Eenzaamheid is een vruchtbare inspiratiebron, zo blijkt weer. Vijf kunstenaars en een documentairemaker gaven 21 juni gehoor aan de oproep om samen met platform Voor Eenzaamheid initiatieven te ontwikkelen die eenzaamheid een nieuwe betekenis geven.lees verder
Nicky Dankelman en Jessie Verhave zijn de drijvende kracht achter De Sociale Kruidenier. Ze leggen uit dat dit initiatief niet alleen sociaal is omdat klanten zelf de lang houdbare en non-food producten kunnen uitkiezen voor dertig procent van de winkelwaarde, maar ook omdat de supermarkt een ontmoetingsplek is waar mensen kunnen aanschuiven aan een lange tafel voor een kop koffie en een praatje.lees verder
Het publiek domein is de plek waar men elkaar ontmoet en tegelijktijd ook langs elkaar heen leeft. Kun je daar met wildvreemden over eenzaamheid praten? Negen kunstenaars/ontwerpers gingen tijdens een inspirerende ontwerp-jam-sessie met dit onderwerp de straat op. Het antwoord: ja.lees verder
Voor het Verwey-Jonker Instituut heeft hij meegewerkt aan enkele studies over eenzaamheid. Vorig jaar evalueerde onderzoeker Freek de Meere (1965) de eenzaamheidsprojecten van Young Designers, wat resulteerde in het rapport ‘Wat social design vermag’. Hij pleit daarin voor meer samenwerking tussen kunstenaars en hulpverleners. ‘Stap op de mensen af en geef ze aandacht.’lees verder
In ‘De eenzame stad’ beschrijft Olivia Laing haar totale staat van onthechting toen ze zich na een mislukte liefde vastklampte aan New York. Via het werk en de levens van vier kunstenaars ontdekte ze dat kunst het voertuig is om de pijn van eenzaamheid te verzachten.lees verder
Katinka van Gorcum
‘Anna Blaman is voor mij een soort motor voor vragen naar eenzaamheid, anders zijn, vriendschap, vertrouwen,’ zegt Katinka. Ze werkt er al een tijdje aan. ‘Het is een autobiografisch project, via haar adresseer ik die vragen aan mezelf. Uiteindelijk wil ik een roman schrijven met een op Anna Blaman gebaseerd hoofdpersonage. Ze leefde in een andere tijd maar woonde net als ik nu in Rotterdam, en ze schreef. Schrijven is eenzaam, je moet alles uit jezelf halen. Maar eenzaamheid is een belangrijk onderdeel van het bestaan, je moet het niet wegstoppen.’lees verder
Madelinde Hageman en Tina Lenz
Wat zou je willen verbranden van hun eenzaamheid en wat graag koesteren, bewaren en meenemen naar huis? Je beschildert twee houten tabletten. Het tablet dat je wilt bewaren wordt een schilderijtje om op te hangen. Het andere is om in het vuur te gooien dat buiten wordt aangestoken. Weet je het zeker dat je het wilt verbranden?lees verder
Waar huist eenzaamheid? Met die vraag ging Mirjam met leerlingen van De Amsterdamse Mavo aan de slag binnen het onderwijsprogramma Taal voor Eenzaamheid. De leerlingen fotografeerden de plek van eenzaamheid in hun eigen lichaam – hand, buik, rug, oog, voet, moedervlek, nek.lees verder
Hoe eenzaam zijn de werknemer, de zzp’er, de stagiair, de bijna- gepensioneerde, de manager en de bestuurder? Het is een non-onderwerp in een wereld waar het leven zich samenbalt in meetings, netwerken, klantencontacten en opgewekte small talk.lees verder
Kunst / Project / Uncategorized
Madelinde Hageman en Tina Lenz
Tijdens de corona-pandemie in 2020/2021 – voor veel mensen misschien wel de meest eenzame ervaring in tijden – kwamen in buurthuis Hebron in Amsterdam West buurtbewoners en vrijwilligers bijeen voor een bijzonder kunstprogramma over eenzaamheid. Samen met social designers Madelinde Hageman en Tina Lenz onderzochten ze in een aantal artistieke interventies wat eenzaamheid voor hen betekent. Met taal, recepten, troostobjecten, vuur & vlam. Tijdens de bijeenkomsten kwamen de gesprekken over rituelen en gewoontes rondom eenzaamheid als vanzelf op ganglees verder
In december 2021 streken elf kunstenaars neer in tien Zoetermeerse wijken, met de bedoeling het thema eenzaamheid te bevrijden uit de kooi van het stilzwijgen en er samen met bewoners over van gedachten te wisselen. Ze zetten daarvoor de meest uiteenlopende strategieën en middelen in: fotografie, slaapliedjes, een Facebookgroep, een ijsbeer, een beeld, een aanplakzuil vol tekeningen, een koor, verfsporen, een brief van Anna Blaman, gedichten en verhalen. lees verder
Emmie Liebregts
Middels flyers nodigde kunstenaar Emmie Liebregts voorbijgangers uit hun gedachten over eenzaamheid op papier te zetten en in het oor van het kunstwerk te stoppen. Rond het oor staat: Write like nobody is listening: niemand zal de brieven ooit lezen, verzekert Emmie de schrijvers. ‘Want,’ zegt ze, ‘wat zou het nut daarvan zijn? Ik kan de eenzaamheid van anderen niet oplossen en wil ook geen valse beloften doen. In mijn bijbaantje merk ik soms dat het vaak al genoeg is als iemand zijn verhaal kwijt kan. Juist anonimiteit kan veiligheid bieden.’ Het is een uitdagende en prikkelende manier om die vraag aan de orde te stellen: Kun je eenzaamheid delen?lees verder
Is solo het nieuwe samen? In Amsterdam leeft 55 procent van de mensen in een eenpersoonshuishouden. Wat betekent dit voor de liefde, de huizenmarkt en onze (geestelijke-) gezondheid? En: schuilt er in eenzaamheid ook schoonheid? Onder het motto ‘samen zijn we nooit alleen’ lieten filosofen, huizenbouwers, demografen, psychologen en schrijvers in Pakhuis de Zwijger de avond voor Valentijnsdag hun licht schijnen over een stad die voor de meerderheid uit alleenwoners bestaat. lees verder
Zanyar Aziz - spoken word artiest
‘Dit gedicht heet Pangea’, zegt spoken word artiest Zanyar Aziz en hij schiet uit de startblokken. Luisterrijke woorden en zinnen buitelen over elkaar om een verhaal te vertellen over de aarde als één continent waaromheen oceanen met elkaar in zee gaan en door mensen gebouwde hokjes niet bestaan. Daarna klinkt Mijn Pad, een tirade tegen grijze loopbanden met loonslaven die zich van niets naar nergens haasten, met gedachten als politieagenten en als zweet vermomde tranen. ‘Ssss… ik loop leeg op mijn tredmolentje…’ lees verder